opryszczka mini

Leczenie i zapobieganie opryszczce

Wybór metody leczenia zakażenia wirusem opryszczki zależy od wieku pacjenta, jego stanu oraz dynamiki i nasilenia wykwitów opryszczkowych. U pacjentów z normalnym poziomem odporności opryszczka przebiega zwykle bezobjawowo lub z subtelnymi objawami niewymagającymi leczenia. Istotnym problemem są osoby z obniżoną odpornością, których liczba stale wzrasta. Zaliczają się do nich pacjenci zakażeni wirusem HIV, w trakcie leczenia przeciwnowotworowego (chemioterapia i radioterapia) i po przeszczepach narządów.

Leki przeciwwirusowe podawane są w celu łagodzenia objawów zakażenia pierwotnego i nawrotowego wirusem opryszczki. Obecnie rutynowo podaje się acyklowir, walacyklowir, pencyklowir i famcyklowir, które hamują syntezę wirusowego DNA. Niestety żaden z nich nie zwalcza zakażeń utajonych, nie zmniejsza ryzyka zakażenia innych osób, ani nie zapobiega nawrotom w przyszłości. Zwykle lekiem pierwszego wyboru jest acyklowir, który hamuje syntezę wirusowego DNA, a przez to łagodzi objawy choroby. Niekiedy można zastosować leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe. U chorych z niedoborami odporności leki te podawane są przewlekle. Praktyka kliniczna pokazuje jednak, że profilaktyczne stosowanie terapii prowadzi do rozwoju oporności wirusów, którą obecnie ocenia się na poziomie 4-6%.

Schemat i długość leczenia uzależnione są od manifestacji klinicznej zakażenia wirusem opryszczki. W zakażeniach błony śluzowej jamy ustnej i gardła leki przeciwwirusowe podaje się doustnie przez 3-5 dni. W opryszczce narządów płciowych leki stosuje się dłużej – do 10 dni, a leczenie można jeszcze wydłużyć, jeśli zmiany nadal się utrzymują. W leczeniu kobiet w ciąży poleca się acyklowir, który uważany jest za bezpieczny dla płodu. Dlatego w niektórych przypadkach podaje się go profilaktycznie kobietom z nawrotową opryszczką narządów płciowych od 36. tygodnia ciąży. Takie leczenie zmniejsza ryzyko nawrotu i zakończenia ciąży przez cięcie cesarskie.

W nawrotowej opryszczce wargowej o łagodnym przebiegu zwykle nie stosuje żadnego leczenia. W łagodzeniu objawów miejscowych pomocne jest stosowanie acykloviru w postaci kremu. Prowadzono także pilotażowe badania kliniczne nad zastosowaniem kremu z melisą, która ma działanie przeciwwirusowe, uzyskując dość dobre efekty. Natomiast miejscowe leczenie wykwitów w opryszczce narządów płciowych jest nieskuteczne. Miejscowe leczenie opryszczki ocznej powinien prowadzić lekarz okulista. W leczeniu stosuje się sterylne maści oczne lub krople do oczu z lekami przeciwwirusowymi.

W ciężkiej rozsianej postaci zakażenia wirusem opryszczki rozpoczyna się od podawania leków przeciwwirusowych dożylnie, a następnie kontynuuje doustnie przez co najmniej 10 dni. Dawkowanie leków u małych dzieci wylicza się proporcjonalnie do ich wagi.

Prace nad szczepionką przeciwko opryszczce trwają od lat 20. ubiegłego wieku. Niemniej jednak standardowe metody produkcji szczepionek przeciwko innymi wirusom tutaj nie zdały egzaminu, a otrzymane w ten sposób preparaty nie chronią przed zakażeniem. Obecnie prowadzi się badania nad zmutowanymi wirusami o ograniczonej zdolności do replikacji i szczepionkami DNA. Wyniki są obiecujące, ale wymagają jeszcze przeprowadzenia wielu testów bezpieczeństwa.

Ze względu na brak szczepionki i trudny do przewidzenia przebieg zakażenia opryszczką istotną rolę spełnia profilaktyka. W zapobieganiu zakażeniom pierwotnym, szczególnie opryszczki narządów płciowych, stosuje się metody profilaktyki pierwotnej. Polegają one na używaniu prezerwatyw lateksowych podczas stosunków, chociaż taka forma zabezpieczenia nie chroni całkowicie przed zachorowaniem. W profilaktyce kluczowe jest informowanie partnera o zagrożeniu. Osoby zakażone powinny powiedzieć swoim partnerom o chorobie, gdyż do zakażenia może dojść nawet w okresie bezobjawowym. Natomiast podczas wystąpienia objawów zwiastunowych i wykwitów opryszczkowych nie należy podejmować współżycia w ogóle ze względu na dużą zakaźność. Kobiety w ciąży, które przebyły wcześniej opryszczkę narządów płciowych powinny poinformować o tym fakcie lekarza prowadzącego. Zdrowe ciężarne nie powinny podejmować współżycia płciowego w III trymestrze ciąży, jeśli ich partnerzy w przeszłości chorowali na opryszczkę narządów płciowych. Przez okres ciąży należy również unikać przygodnych kontaktów seksualnych, gdyż sprzyjają one przenoszeniu wirusa.

Do profilaktyki wtórnej zalicza się aktywne leczenie lekami przeciwwirusowymi, które stosuje się u osób z częstymi i uciążliwymi nawrotami oraz niedoborami odporności. Bezpieczeństwo acyklowiru potwierdzono w terapii prowadzonej nawet przez 6 lat, a walacyklowiru przez rok. W czasie leczenia nawroty są rzadsze, co znacznie poprawia jakość życia pacjentów. Podczas trwania terapii zmniejsza się też ryzyko zakażenia partnera wirusem typu 2.

Rodzaje opryszczki: Opryszczka błony śluzowej jamy ustnej i gardła | Opryszczka narządów płciowych | Opryszczka narządów płciowych podczas ciąży | Opryszczka narządu wzroku | Opryszczka skóry

Zobacz również

  • Stosowanie i przeciwwskazania używania Clotrimazolum - Lek Clotrimazolum świetnie nadaje się do stosowania miejscowego w przypadku wystąpienia takich schorzeń, jak: - zakażenia grzybiczne skóry i błon śluzowych zewnętrznych narządów płciowych [...]
  • Clotrimazolum w leczeniu grzybicy pochwy - Grzybica (kandydoza) pochwy to przewlekła choroba weneryczna, którą wywołują drożdżaki z grupy Candida albicans. [...]
  • Clotrimazolum w leczeniu grzybicy pachwin - Do charakterystycznych objawów grzybicy pachwin zaliczyć można takie objawy, jak zmiany skórne z widocznymi grudkami i pęcherzykami, świąd i pieczenie w okolicach pachwin i przylegających obszarów ud [...]